40 jaar monteur: klaverjassen, boontjes doppen en een meesteres

Begonnen als techneut in hun jonge jaren. En nu, na tientallen jaren, werken ze nog altijd hier. Al die jaren vormde hun werk het hart van ons bedrijf. De jongens van toen, de helden van nu. We stellen je voor aan Nico Dekker.

39 én een half jaar werkt hij bij Liander en voorgangers. Zijn sollicitatie herinnert hij zich nog heel goed, destijds was kennis van elektrotechniek kennelijk niet het belangrijkst. Het waren vier vragen: Wil je verhuizen naar Almere? Wil je leren? Kun je koffie zetten? En weet je hoe je moet klaverjassen?

Het antwoord van Nico: vier keer ja. En zo begon zijn carrière. “Het was een grandioze tijd, we konden echt pionieren. Het werk was heel leuk, we deden alleen maar storingen. Waren die er niet? Dan gingen we schaatsen of boontjes doppen, de manager hield het werk wel in de gaten. Dat was gewoon leuk, maar nu kan dat natuurlijk niet meer.”

Leren pakje

Een leuke anekdote? Die heeft Nico genoeg. Bijvoorbeeld over een meesteres in een leren pakje. Nieuwsgierig? Bekijk dan de video!

Respect voor elkaar

Als monteur Technisch Support is geen dag hetzelfde voor Nico. Elke dag komt hij weer bij andere klanten. “Achter elke deur heb je andere mensen, dat maakt het werk heel leuk. Elke klant is namelijk anders, maar je moet iedereen met respect behandelen. En soms moet je je aanpassen, bijvoorbeeld door je schoenen uit te doen als je ziet dat de klant dat zelf ook doet. Heb respect voor huisregels, dan word je met open armen ontvangen.”

Veiligheid veel belangrijker

Natuurlijk zijn er de afgelopen tientallen jaren veranderingen geweest. Dat bijna alles nu digitaal gaat, is volgens Nico de grootste ommezwaai geweest. “We moeten niet bang zijn voor digitalisering. Je moet je niet verzetten, dat maakt het alleen maar moeilijk. Gewoon meegroeien.”

“Daarnaast is veiligheid veel belangrijk, dat is heel goed. Ik wil vanavond ook weer veilig thuiskomen. Vroeger stond je er niet bij stil, je deed gewoon je werk. Soms draaide je met blote handen iets los wat nog onder spanning stond, dat durf je nu niet meer.”

‘Misschien over drie jaar met pensioen’

“Ik ga elke dag met plezier naar mijn werk, anders zou ik hier niet meer zitten. Ik ben nu 62, zo lang hoef ik niet meer te werken. Misschien ga ik over drie jaar met pensioen, maar als dat niet kan, dan werk ik gewoon door. Ik heb helemaal geen hekel aan mijn werk.”